Saya Insan Kerinduan....

Sebenarnya br je siapkan lab report.. Bese la...Ari ni kena anta..ari br siapkan..sy bukanlah pelajar cemerlang..sinaran makin pudar la..hehe...berbalik pd kerinduan itu....sejak akhir2 ni..sgt terasa ingin pulang ke rumah... banyak yg sy rindukan di rumah...

Rindukan...

• my mum...(wlpn ibu kol at least 3 hari sekali...hehe..sy mmg ank mak pun..)
• my bro....(da lama x gaduh ng die...sy suka curik nset die...pastu buat jahat..hehe..rindunya nk bt seme tu..)
• anak sepupu sy..tisya...(da lama x jmpe die..klau balik mst ambik die duk umah..dengan tisya pn sy suka gaduh gak..suke wat die marah...hehe...comelnya die...)
• rumah n kampung sy..(nk jalan2 kt kg...hehe..tp klau my sis xde x best gak....kena de kawan)

tengok ..byk yg rindukan..baru2 ni cik jannah pulang ke rumah..tahap kejelesan agk terasa la.. besenya xde la terasa sgt..huhu...treshold kerinduan sudah menurun nmpknya...

Sebabnya...mungkin..

• tensennye dgn keje yg x siap2...huhu...sy ingin ketenangan...berada d rumah..klau ingt byk keje pun.. xde la terasa sgt stress rasenya..

• sblm ni..sy slalu balik umah..sbb collct data...dgn kate lain nya kadar pulang ke rumah tu lebih tinggi berbanding biase... so, ini mndorong tahap untuk bertahan dgn perasaan ingin pulang ke rumah mnjadi kurang...paham ke? dgn kate mudahnya... sy x mmpu bertahan untuk x pulang ke umah lebih lama dari biasa...

• sejak 2-3 minggu ni...udah 2 kali ibu sy tanye..x balik ke sebelum akhir sem ni...wah..ibu juga rindukan sy...ulang lagi..sy mmg anak mak....

• ingin menukar suasana...yg jauh dr kota...hikhik..nmpk kejiwangan ke? biarlah..sy memang jiwang..tettt...yela..udah bosan berada d bilik... ke fak... mahu berada d kampung sy yang nyaman...x kebisingan... bersantai2 d waktu petang smbil minum petang....hehe...

sy akn berusaha mncr ms tuk pulang..mampu ke?..huhu..sec jujurnya xtau la ade ms ke tak..dgn kerja berlambak ni...tgk la cmne..perlu mmpertimbangkn bbrp aspek dulu...harap2 boleh la balik sebelum end of dis sem...

TitipaN Rasa: Kadangkala kerinduan itu mngajar kite lebih menghargai setiap detik bersama..jiwang ke? biarlah..hehe..