Tak tahu Tjuk pe....

Salam....

Sudah lama x mmbuke blog... dan x menulis d blog ni... ahaksss... skill menulis pun da berkurang.. menaip pun asyik tersalah taip je... memang tgn da keras... wah.. keraskah?? kahkahkah?? tipu je.. hehe.. bile blog kawan2 ... terasa ketinggalan zaman je.. rs sgt x up to date je sy.. tapi xpe2.. boleh catch up lagik...

1st nk ucapkan tahniah.. pada cik miki dan cik sekda.. sbb mnjadi tukang masak yg berjaya.. kan i da ckp cik sekda... "bukan xleh masak pun... cume bile de org lain da masak.. jadi akan rase.. x pndai masak.. pastu anda menyerahkan tugas.. see.. bile kami2 xde.. boleh je memasak".. tahniah sekali lagi.. sbb kerisauan anda telah mula hilang.. sy tahu anda risau sblm ni.. hehe.. cik miki pndai sebenarnye.. cume mls nk tnjuk skill sblm ni.. betol x cik miki???

2nd .. nk ucap tahniah jugak.. pd kwn2 yg da dapat kerja... dan yg bekerja smbil belajar... sgt gembira dgn semua org.. alhamdulillah.. rezeki masing2... semoga semua org seronok dgn kerja masing2.. kawan2 sy memang hebat la.. yg sambung master lagi hebat... hehe.. sape ek... double congrate tuk cik miki.. sbb menang 2nd prize.. pertandingan poster.. kat MASO conference... cayalah..

3rd... nk cerita satu kejadian huru-hara.. yg telah berlaku kira2 seminggu yg lalu.. nk tau x?? xnk tau.. xyah bace.. hehe.. cerita .. sy telah pitam semasa hari pertama melapor diri di PKD. tak tahu apa itu PKd? PKD adlh pejbt kesihatan daerah... fungsinya adalah.. eh xyah tahu la... buat ape nk tahu.. nk tmbah pengetahuan am ke.. pegi la PKD daerah masing2... tanye peg kshtn daerah.. tu pun kla die ade mase nk jumpe anda.. ok .. sy sudah jauh menyimpang... bailk ke pangkuan jalan.. pada hari tersebut.. hari pertama melapor diri .. sy telah pitam.. untuk rekod yg tepat.. pitam sebanyak 3 kali... soklan yg paling byk ditanye oleh kawan2.. "macam mana boleh pitam".. ahakss...maknenye.. sy perlu memberikan jawapan kenapa dan bagaimana sy boleh pitam.. jawapanya "sy hypo".. jgn gelak.. amalan gelak untk jwpn sy adalah tidak digalakkan sama sekali.. di ulang.. tidak digalakkan... bukan x dibenarkan.. kenapa xleh gelak.. sbb anda kena bersimpati la.. tapi jgn buat2 simpati.. itu sgt x bagus.. lebih baik gelak dari buat2 simpati ok.. begini ceritanya.. sy telah.. minum segelas air milo sblm ke pejabat.. terasa sgt la hypo.. tapi da pesan pada kwn sepejabat untk beli maknan untuk lunch.. tapi sblm sempat makanan sampai sy telah pitam di meja matron.. makan kecoh la satu ofis... matron bagi minum minuman manis pun x ok lagi.. menambahkan huru-hara yg berlaku.. sy juga telah muntah sbyk 3 kali.. bile diri dah x boleh nk bgn.. sy pun diputuskan ...wah diputuskan...untk dihantar ke hospital.. nk dijadikan cerita.. bilik yg sy duduk tu.. tingkat 2.. mcasm mane nk turun.. da x boleh jalan sbb terlalu pening.. tenaga pun da habis.. maka sy pun diusung menggunakan strecher.. wah.. sgt kecoh la satu ofis.. riuh la satu ofis akibat huru-hara yg dlakukan oleh sy.. da masuk ambulan.. terus ke hospital.. yg lbh kurang 3-4 minit dari ofis.. kalau naik ambulan la.. kalau jalan kaki.. mahu 10 minit.. haha... keluar ambulan.. nurse tanye.. kenapa.. driver ambulan terus cakap.. "pzm baru pengsan".. aduyai.. boleh x bayangkan perasaan malu sy.. "pzm baru pengsan sbb hypo".. aduyai.. sy telah diberi rawatan.. dan dibenarkan pulang.. 4 jam kemudian.. soklan kedua yg byk ditanye.. " byk sgt ke kerja smpai pitam??".. ini juga merupan soklan ibu saya... haha . . tidak lgsg.. sebenarnye.. sy hanya duduk kebosanan di pejbt sbb 1st day n xde keje.. so, soal kesibukan x tmbul lgsg... mgkin ade yg kompius.. xkn x sarapan pagi leh pitam.. sebenarnye.. sy telah mbuat kajian dan analisa sndiri.. dan akhirnya.. sy mndapati.. sy juga x mkn malam pd mlm sebelumnye.. oleh sbb kelaparan yg berpanjngan sy pun telah pitam.... pengajarannya.. jgn ambil mudah pasal makan.. dan rase diri sgt gagah perkasa seperti ultraman (sy lbh suke power rangers.. warna pink ok. haha)... mampu bertahan dari kelaparan.. akan akan jadi seperti sy pitam di hari pertama melapor diri...


TitiPan RasA: Setiap org melalui hari2 yg berbeza... itu yg menjadikan kita hari ini dan akan datang.. yg berlaku.. telah berlaku.. walau seburuk mana dan senegatif mana pun apa yg berlaku.. jadkan ia pengalaman yg bergune.. dgn harapan yg buruk itu takkan berulang kembali.. adios..