SeLamaT HaRi iBu...UMI....

Salam..

Semua kawan2 telah buat post sempena hari ibu... oleh itu saya gagahkan diri untk mmbuat post ini.. Secara jujurnya.. air mata mula menitis.. sy sedih dgn tiba2.. ibu..nama yg cukup besar ertinye dlm hidup sy.. dialah ibu dialah ayah.. tanpa ibu sy tak lahir ke dunia ini.. tanpa ibu juga sy bukan saya sekarang.. tanpa semangat ibu sy tak mgkin mampu bertahan.. kehidupan ini meminjam ketabahan ibu... ibu ... sy melalui setiap detik pahit dan manis bersamanya..

kenapa sy sgt sedih ni.. mgkin br bercakap dgn ibu sy..
terasa sgt sedih... sy ingin terbang pulang.. memeluk ibu sy...
ya allah.. apakah rasa ini??
sedih..sebak.. terharu...
sukar digambarkan..

pengorbanan ibu terlalu besar.. penat jerit membesar saya dan adik2 seorg diri x mampu sy gambarkan.. kesedihan yg disembunyikan dgn ketegasan... agar air matanya tidak mengalir saat diri ditimpa pelbagai dugaan..

ibu saya seorg manusia biasa.. punye byk kelemahan...

kdg2 ibu marah..
kdg2 ibu kuat membebel..
kdg2 ibu buat silap..

... sebab ibu bukan insan yg sempurna..
tetapi d mata sy ibu tetap insan yg sempurna..

sy ingin mjadi anak yg baik untuk ibu sy..
sy mahu jadi pemberi semangt kpd ibu sy..
sy mahu jd pendengar yg baik untk ibu sy..
sy mahu mnjadi segala-galanya untk ibu sy..

melihat setiap kesedihan + kegembiraan ibu.. sejauh mn pun jasa yg dihulurkan ibu.. sy tahu... bukan balasan yg dipinta... bukan wang ringgit yg diinginkn.. hanya satu harapannya.. mahu melihat anak2 berjaya..

sebak...
mgkin ini yg sy rasa saat ini...

Apakah sebenarnya terbuku di kalbumu
apakah erti linang air mata di pipimu
ucapkanlah padaku
tak bisa ku rungkaikan
rahsia yg kau pendam itu

aku hanya mnduga
tidak mampu merasa
sebenar-benar perasaanmu

pengorbanan yg kau lakukan
untk dewasakan ku
hanya bisa ditanggung hati ibu

namun ku percaya
takkan terlerai kasih
ikatan ini takkan putus

telah kau telan lara
dan terima segala
dugaan dan badai yg melanda
duhai ibu...

anda mahu tahu satu kisah..

ms matrik dulu..sy tidak sihat.. sgt tidak sihat.. ms tu stadi week.. sem kedua.. mggu itu 3 kali sy berulang alik ke hospital.. anda boleh bayangkan..sy sgt risau dgn keadaan diri.. sy x stadi untk exam.. hampir d tahan ward..naseb baik tak.. ibu dtg tgk.. sy tahu.. ibu sedih + risau.. sms itu sy x ckp tabah.. sy nangis depan ibu.. sy takut sy x stadi untk exam.. ibu kate.. jgn pikir pasal exam.. ibu x kisah along dpt berapa pun.. tapi sy tetap risau.. ape nk jawab.. warden suh exam dekat bilik sakit.. sy ingt lagik ms paper kimia.. sy x bc sgt pun.. tapi sy mampu jawab.. mcm sy tau jawapannya.. setiap flow soalan.. ya allah..sy pn x sngka sy dpt jwb soklan2 tu...ms tu sy terus ingt ibu sy.. mgkin berkat doa ibu.. sy mmpu jawab dgn baik..bkn untk paper itu saje.. paper lain jugak.. sy tau ibu doa untk sy... dgn izin Allah.. keputusan sy lebh baik dr sem pertama..

TitIpaN RaSa: KasiH ibu BaWa ke Syurga.. Saya SayanG Ibu SaYa...Kenapa air mata tak mahu berhenti menitis???